Այն, որ Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նը չդար­ձավ ԱԽ ան­դամ, ոչ այն­քան Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նի ցավն է (աչ­քե­րից այն կա­թում էր` ան­թա­քույց ու խիստ դառ­նա­գին), որ­քան Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի. ա­ռա­ջին հեր­թին՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի:

Նիկոլին իշխանության բերած ուժերը մի նպատակ ունեն՝ հօգուտ ադրբեջանի մեկընդմիշտ լուծել Արցախի հարցը:

Այսօր քիչ դեպքերից է, երբ և դրսում է թեժ, և խորհրդարանում: Երկու ուղղություններով էլ թիրախում իշխանությունն է ու նրա սխալ քաղաքականությունը:

Ըստ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի՝ ՔՊ կու­սակ­ցու­թյան վեր­ջին ընդ­լայն­ված նիս­տում Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, դժ­գո­հե­լով մարզ­պետ­նե­րի աշ­խա­տան­քից, ա­սել է՝ ին­չո՞վ են զբաղ­ված մարզ­պետ­նե­րը տե­ղե­րում:

Այն, որ ցան­կա­ցած իշ­խա­նու­թյան քիմ­քին էլ հա­ճե­լի չէ ընդ­դի­մա­դիր մա­մու­լը, նո­րու­թյուն չէ, բայց մե­րօ­րյա իշ­խա­նա­վոր­նե­րը ո­րո­շել են օ­րեն­քով պայ­քա­րել հա­կաիշ­խա­նա­կան թեր­թե­րի դեմ։ Վեր­ջին շր­ջա­նում իշ­խող թևի պատ­գա­մա­վոր­նե­րը լրագ­րող­նե­րին հա­ճախ են հարց­նում, թե այս կամ այն թեր­թը ով է ֆի­նան­սա­վո­րում, ինչ ֆի­նան­սա­կան աղ­բյուր­նե­րից են օգտ­վում, իսկ երբ չեն ստա­նում ի­րենց հար­ցե­րի պա­տաս­խան­նե­րը, «սպառ­նում» են. «Հե­սա օ­րենք ենք ըն­դու­նե­լու, ու ա­մեն ինչ պարզ­վե­լու է»։

Մինչ Փա­շի­նյա­նը զբաղ­ված է ֆու­տու­րիս­տա­կան ներ­կա­յա­ցում­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյամբ, նոր ներ­կա­յա­ցում է բե­մադր­վում նրա թի­կուն­քում, ո­րին նա հա­զիվ թե կա­րո­ղա­նա դի­մա­կա­յել։ Ո­րոշ աղ­բյուր­նե­րի դի­տարկ­մամբ` վեր­ջին օ­րե­րին կտ­րուկ նվա­զել է Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նի­շը, ին­չի մա­սին հա­մա­պա­տաս­խան մար­դիկ նրան տե­ղե­կաց­րել են։

Ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­շագ­րավ զար­գա­ցում­ներ են ուր­վագծ­վում։ Մինչ իշ­խա­նու­թյու­նը փոր­ձում է գլուխ հա­նել հան­րա­յին տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րը ցն­ցած այս կամ այն խնդ­րից, ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րի շր­ջա­նում հա­մախ­մբ­ման ակ­տիվ աշ­խա­տանք­ներ են ըն­թա­նում։

Ռու­սաս­տա­նի իշ­խա­նա­կան և ո­րոշ ու­ժա­յին վեր­նա­խա­վին մոտ կանգ­նած «Комсомольская правда» թեր­թը վեր­ջերս անդ­րա­դար­ձել էր հա­յաս­տա­նյան ներ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րին, մաս­նա­վո­րա­պես՝ մեր երկ­րի գոր­ծող իշ­խա­նու­թյան կա­ռուց­ված­քում սո­րո­սա­կան ազ­դե­ցու­թյան բա­ղադ­րի­չի ա­ճին:

Ա­միս­ներ ա­ռաջ, երբ «Պար­տադ­րում են «մուծ­վել» վեր­տա­ռու­թյամբ հոդ­ված էինք տպագ­րել Ան­նա Հա­կո­բ­յա­նի հիմ­նադ­րամ­նե­րին փո­խանց­վող կլո­րիկ գու­մար­նե­րի «ծա­գում­նա­բա­նու­թյան» մա­սին, տի­կի­նը վր­դով­վել էր ու այն հա­մա­րել «նախ­կին կո­ռում­պաց­ված հա­մա­կար­գի մի բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­յի որ­դու պատ­վի­րած լուր՝ կլո­րիկ գու­մա­րի դի­մաց»։

Ժո­ղովր­դա­կան ժո­ղո­վի՝ ա­գո­րա­յի ժա­մա­նակ­նե­րում հին հույ­ներն ա­մեն օր հա­վաք­վում էին Ե­փե­սո­սի հրա­պա­րա­կում` ար­քա­յի հրա­մա­նով ու պա­տաս­խա­նում «մո­ռա­նալ` ու՞մ» հար­ցին. ա­գո­րան հո­գեխ­ռով­քի մեջ պա­տաս­խա­նում էր` Հե­րոստ­րա­տին, Հե­րոստ­րա­տին, Հե­րոստ­րա­տին: ՈՒ այդ­պես` ե­րեք ան­գամ «մո­ռա­նում» էին Հե­րոստ­րա­տին, քան­զի նա այ­րել էր աշ­խար­հի յո­թե­րորդ հրա­շա­լի­քը հա­մար­վող Ար­տե­մի­սի տա­ճա­րը: